Categorie: Buitenland

Goede voorn… goed verlangen!

On door Niels ZwijnenburginBuitenland, Geloof, Hoop, Zuid-Afrika2 reacties

Daar liep ik dan. Op een berg. In Zuid-Afrika. Alleen. De groep achter me gelaten. In alle rust. Ik was benieuwd waar het pad heen zou leiden. Wat ik tegen zou komen. Ze hadden me gezegd dat we hier even zouden blijven. Dat je een stuk kon gaan wandelen. Wat rondkijken. Maar ook dat je weer op tijd terug moest zijn. Dus liep ik daar. Alsof de tijd me vooruit duwde. Ik moest weten wat de berg me te bieden had. Waar het pad heen leidde. Ik wilde ontdekken. Ontdekken wat ik nog niet wist. Ik wilde zien. Zien wat de anderen niet gezien hadden. En ik genoot. Ik genoot van dat wat ik ontdekte. Dat wat ik zag. Af en toe maak ik een foto. Een foto om me te herinneren aan dit pad. Aan dat wat ik gezien had. 

Lees verder “Goede voorn… goed verlangen!” →

A Happy New Year?!

On door Niels ZwijnenburginBuitenland, Hoop, LesbosEen reactie plaatsen

Langzaam begint iedereen om me heen af te tellen. Met iets dat lijkt op glühwein in hun handen tellen ze af naar 2017. 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1…”Happy New Year”. Gelukkig Nieuwjaar! Vluchtig begint iedereen elkaar te omhelzen. Om vervolgens de plek op te zoeken waar ze die nacht mogen gaan staan. Ik haast me, met degene met wie ik die nacht bij de poort mag waken, naar mijn level toe. Ik kom aan bij de mensen van mijn team die ik af mag lossen. Ik wens ze een gelukkig Nieuwjaar en neem hun taak over. Nog niet wetende wat die nacht me zou brengen. 

Lees verder “A Happy New Year?!” →

Langzaam wordt het licht

On door Niels ZwijnenburginBuitenland, Hoop, LesbosEen reactie plaatsen

Langzaam komt de zon op. Het kamp wordt langzaamaan verlicht. En ik. Ik kijk door het hek naar buiten. Door het gaas van de deur. Een gouden gloed lijkt over de tenten heen te komen. Over het kamp. Over deze plek. Ik zie de lichtstralen en moet glimlachen. Glimlachen omdat het mijn hart vrolijk maakt. Glimlachen omdat ik hoop zie in deze hopeloze plek. Glimlachen omdat de zon lijkt te zeggen: Ik ben.

Vorig jaar heb ik mijn kerst gevierd in een vluchtelingenkamp. Ik was een aantal dagen voor kerst afgereisd naar Lesbos. Weg van thuis. Familie achterlatend, nieuwe vrienden omarmend. Dus stond ik daar. Met kerst. Geen kerstbomen. Geen kerstmuziek. Geen kerstkransjes. Geen kerstcadeaus. Maar met een kamp vol mensen die de hoop aan het verliezen zijn.

Lees verder “Langzaam wordt het licht” →

Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde

On door Niels ZwijnenburginBuitenland, Hoop, LesbosEen reactie plaatsen

Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. De tegenwoordige hemel en de tegenwoordige aarde waren er niet meer, en ook de zee was verdwenen.
Openbaringen 21:1

Een van de laatste teksten van de bijbel. Meerdere malen gelezen. Gehoord dat ook. Maar misschien nog nooit zo begrepen zoals ik dat nu doe. De aarde wordt nieuw. De hemel ook. De aarde die we nu hebben zal verdwijnen. De hemel van nu ook. Duidelijk. Nog steeds wel een beetje vreemd. Ik kan het me nog niet echt voorstellen. Maar wacht… “en ook de zee was verdwenen.” Weg dus. Helemaal weg? Geen nieuwe? Vreemd. Vreemd, maar misschien ook wel goed?

Lees verder “Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde” →

Sommigen zeggen dat U weg bent

On door Niels ZwijnenburginBuitenland, Geloof, Hoop, Lesbos, Liefde2 reacties

Sommigen zeggen dat U weg bent. Sommigen denken dat U hier nooit was. Sommigen vragen zich af waar U bent. Waarom U deze ellende niet ziet. Waarom U er niets aan doet.

Overal waar ik kijk zie ik reddingsvesten. Honderden. Duizenden. Misschien zelfs wel een miljoen. De oranje kleur geeft nog iets van een vrolijk gevoel. In tegenstelling tot de ellende die achter deze reddingsvesten zit. Deze reddingsvesten hebben deel uitgemaakt van een outfit. Een outfit gedragen op de tocht naar een beter leven. Een betere wereld.

Lees verder “Sommigen zeggen dat U weg bent” →