God is met Zijn volk

Ik loop door de smalle straatjes van de oude stad in Jeruzalem. Met in mijn achterhoofd de zin: ‘Als je er eenmaal geweest ben, kom je er terug’. Verschillende mensen hadden voor mijn reis deze woorden uitgesproken. Ik probeer het te begrijpen, te voelen en te zien. Maar het lukt me niet. Wat hebben zij wel gezien, wat ik niet zie? Al slenterend probeer ik het te ontdekken, maar het lukt me niet. Niet nu in ieder geval. Ik zie enkel de mooie oude stad met haar smalle straatjes en kleine winkeltjes. Het heeft iets bijzonders. Iets unieks. 

Lees verder “God is met Zijn volk”

U is my Skepper, my Vriend

Ik hou van het Afrikaans. Ik hou van de taal. En ik hou van de woorden in combinatie met muziek. Aanbidding om preciezer te zijn. Eerder schreef ik er al iets over. Maar onlangs kwam ik een ‘nieuw’ nummer tegen. Een nummer dat me raakte. Me kippenvel gaf en tegelijkertijd ervoor zorgde dat ik een grote glimlach op mijn gezicht kreeg! Het nummer ‘My Koning, Heer’.

Lees verder “U is my Skepper, my Vriend”

Prys die Heer

Onlangs kwam ik onderstaand nummer tegen. Niet geheel toevallig. Ik was namelijk op zoek naar Afrikaanse aanbiddingsmuziek. Aardig logisch dus dat je dan iets vindt. De reden van mijn zoektocht? Lichte heimwee naar daar. Zuid-Afrika. Het Afrikaans. De taal die ik ‘echt’ geweldig vind. En tegelijkertijd uit nieuwsgierigheid naar de ‘Afrikaanse Opwekking’. 

Lees verder “Prys die Heer”

Het talent van het koffie schenken

Afgelopen zomer in Zuid-Afrika kreeg ik een compliment. Een welgemeend compliment van een van mijn groepsgenoten. Een compliment met daarin een mogelijk verlangen. Een verlangen van de complimenten-geefster. “Ik vind het zo mooi om te zien hoe jij je talenten inzet. Hoe jij je talenten inzet in de kerk. Maar ook hoe jij straks binnen je studie je talenten in kunt zetten. Echt gaaf.” En het is waar. Het is gaaf hoe ik mijn talenten in kan zetten. Het is gaaf dat mijn talenten gezien worden. Dat het benoemd wordt. Een compliment. Welgemeend. Uit een goed hart. Een compliment met een verlangen erin. Een verlangen om een talent te ontvangen. 

Lees verder “Het talent van het koffie schenken”

Ik zie een strand vol schelpen

Ik loop over het strand. Met mijn blik naar beneden. Gericht op de schelpen en het zand. Nadenkend. Vragen stellend. Hoe zou God hier lopen? Wat zou Hij zien als Hij hier zou lopen?  Wat laat dit strand zien van wie Hij is? Zegt het iets over de wereld? Over hoe Hij die ziet? Wat zou God tegen mij zeggen? Zegt het strand iets over mij? 

Langzaam loop ik verder. Met een half antwoord in gedachte: God maakte dit alles. Dus natuurlijk laat dit strand en alles hierom heen iets zien van Hem. Een half antwoord, omdat ik het te vaak gehoord heb. Het “logisch” is geworden. Ik dit weet. Het me af en toe gewoon moet realiseren. Het weer moet zien. Maar eerlijk: er moet toch meer zijn? Meer dan de standaard antwoorden die we hebben op de schepping?

Lees verder “Ik zie een strand vol schelpen”