Ik hou van het Afrikaans. Ik hou van de taal. En ik hou van de woorden in combinatie met muziek. Aanbidding om preciezer te zijn. Eerder schreef ik er al iets over. Maar onlangs kwam ik een ‘nieuw’ nummer tegen. Een nummer dat me raakte. Me kippenvel gaf en tegelijkertijd ervoor zorgde dat ik een grote glimlach op mijn gezicht kreeg! Het nummer ‘My Koning, Heer’.
2017/2018. Het schooljaar waarin ik af zou studeren. 2018. Het jaar waarin ik afgestudeerd zou zijn. 2017/2018. Het schooljaar waarin ik begon aan een andere studie. 2018. Het jaar waarin ik mijn ‘propedeuse’ haal voor GPW.
Dagelijks loop ik langs ze. Twee mensen. Niet altijd dezelfde. Vaak niet eens in hetzelfde tweetal. Maar wel met hetzelfde doel. Aanwezig zijn. Daar naast een zelf meegenomen karretje met boekjes staan. Boekjes met de uitdagende titels ‘Wat leert de bijbel echt?’ en ‘Schepping: het echte verhaal’. En zonder deze mensen ooit gesproken te hebben. En het met ze eens te zijn in wat ze delen. Leren ze me wel iets.
Onlangs kwam ik onderstaand nummer tegen. Niet geheel toevallig. Ik was namelijk op zoek naar Afrikaanse aanbiddingsmuziek. Aardig logisch dus dat je dan iets vindt. De reden van mijn zoektocht? Lichte heimwee naar daar. Zuid-Afrika. Het Afrikaans. De taal die ik ‘echt’ geweldig vind. En tegelijkertijd uit nieuwsgierigheid naar de ‘Afrikaanse Opwekking’.
Een aantal weken geleden was ik al typend aan het nadenken over Petrus. De reden voor al dit nadenken was een vraag die mij gesteld werd. Een vraag die ik afgelopen zondag al sprekend mocht beantwoorden in een tienerdienst. ‘Alles moet leuk zijn. Mensen doen zich mooier voor dan ze zijn. Was dat in de Bijbelse tijd ook al zo?’. Een goede vraag. Zeker in deze tijd waarin de online wereld groter lijkt te zijn dan de ‘echte’ wereld.
