Mens, waar ben je?

Sinds wanneer is ‘hoe gaat het?’ belangrijker geworden dan wat daarna volgt? Wanneer hebben we besloten dat de vraag stellen er meer toe doet dan het luisteren naar het echte antwoord?

Wanneer zijn we onze echtheid verloren. Sinds wanneer hebben we onszelf ingeruild voor onze “ik”. Sinds wanneer zijn we blind geworden voor de maskers en muren om ons heen.

Is het echt waar dat we lachende gezichten mooier vinden dan tranen? Dat we liever als robots door het leven gaan. Dan als mens met dat ene mooie stukje wat ons ons maakt: echte emoties?

Wordt het niet eens tijd dat we de vraag weer horen ‘mens, waar ben je?’, zodat we ons bewust worden van de invloed die we kunnen hebben. Zeker als we oprecht leren te vragen ‘waar ben je?’ en gaan voor een ‘ik zie je!’